Eskiden çalıştığım bir iş yerine 15 yılı aşkın bir süre sonra bir nedenden dolayı gittim.
Herakleitos “Her şey akar” demiş. Ama burası için dememiş sanıyorum.
“Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir” diyen Schopenhauer de burayı görse hasetinden çatlardı.
İnsanlar aynı, bürolar aynı, makineler aynı, bürolardaki resimler ve biblolar bile aynı.
Büyük ihtimal, zihniyet aynı, kapasite aynı. Değişen hiç bir şey yok.
Yalnız insanlar yaşlanmışlar.
Yani 15 yılı aşkın bir sürede değişen bir şey olmaması tuhaf değil mi?
Bırakın tuhaflığı burası bir iş yeri olduğu için yazık değil mi?
Burayı görür görmez zamanında burayı terk edip gittiğim için büyük bir öngörüde bulunduğumu anladım.
Kendimle gurur duydum.
Orada kalsaydım bireysel olarak bir şeyler yapmaya, değiştirmeye, geliştirmeye mutlaka çalışacaktım ama pek fazla da ilerleme sağlayamayacaktım.
Değişim ve içinde bulunduğun zamana uyum sağlama bir zeka göstergesidir.
Zaman değiştikçe siz de değişirsiniz, iş yerleri de değişir.
Eğer siz değişmezseniz geride kalırsınız, iş yerleri değişmezse durgunluk dönemine girmiş demektir.
Arkasından da çöküş dönemi gelir.
Sonra da kaçınılmaz yok oluş.
