Hem müşterilere zamanında ürün teslim edebilmek hem de az stok stok tutmak istiyordum.
Yani “hem çöreğim bütün olsun hem de karnım doysun” diyordum.
Bunun için de blok imalattan çıkıp daha kısa zaman aralıklarında üretilen ürün çeşidini değiştirmem gerekiyordu.
Elbette idari kadrodaki arkadaşlar karşı çıktı.
Üst yönetici olduğum için biraz baskı yapsam da nafile.
Baskının dozajını da arttırmak istemiyorum. Bu benim yönetim tarzıma uymuyor.
Üstelik inanmadıkları bir şey için insanları zorlamak onları yalnız kendinize düşman etmeye yarar.
Yine de arkadaşlara iş akış şemalarını, ürün ağaçlarını çıkarttırdım ve üzerinde kendim çalışmaya karar verdim.
Ürünler çok sayıda yarımamulden oluşuyordu ama bunlar paralel olarak üretilebilirdi (eş zamanlı).
Dar boğaz oluşturan ise ürün gövdesi idi. Ürettimiz ürünün ana gövdesi bir dik işleme merkezinde işleniyordu.
Orada tıkanıyorduk. Hem parça işleme süresi uzun hem de parça değişikliğinde ayar süreleri çok fazla idi.
Ayar süreleri çok fazlaydı diyorum ama ölçülen bir değer de yoktu.
Bu gövdeleri işleyen ustanın yanına gittim ve sordum;
-A gövdesinden B gövdesine ne kadar zamanda geçersin?
Usta;
– Ayarları 2.5 günde bitiririm.
Güldüm.
-Zaman en başta zaman birimini gün olarak vermen bile çok yanlış.
-Sen bugün işlerini bitir yarın sabah 8’de ben yanına geldiğimde değişikliğe başla.
Ama sakın ben gelmeden başlama dedim.
Mırın kırın ettiyse de dönüp gittiğim için arkamdan ne konuştuğunu anlamadım 🙂
Ertesi gün sabah 8’de ustanın yanındaydım başla dedim ama bir yerlere gidiyor yok oluyor sonra elinde bir takımla geliyor.
Biraz uğraşıyor sonra çay saati geliyor.
Ben de yanında her zaman duramıyorum. Bir çok işim de var.
Her neyse 2.5 gün dediği çalışma toplam 13 saatte bitti.
Elbette 2.5 günde değil de 13 saatte bitmesinin bir nedeni de zaman zaman yanına gidip kontrol etmemden kaynaklanıyordu.
Neyse zamanı 13 saat olarak işledim ben ama bu da yetmiyordu bize yeterince çeviklik kazandırmak için.
Bir müddet böyle zaman geçti.
O usta ve bizim yönetici arkadaşları da aldım bir eğitim verdim.
Eğitim hepinizin tahmin edeceği gibi SMED eğitimi.
Yalın üretim araçlarından biri olan SMED Online Eğitimi için TIKLAYIN
Yani tekli dakikalarda kalıp değişimi eğitimi.
Bu eğitimin dayandığı prensipler belli.
Basit bir şekilde yazacak olursam;
- İç ve dış kurulum/ayarlama işlemlerini bir birinden ayırın
- İç kurulumu/ayarlamaları dış kuruluma/ayarlamalara dönüştürün
- Şekli değil, işlevi standartlaştırın
- fonksiyonel bağlantı elemanları kullanın veya bağlantı elemanlarını tamamen ortadan kaldırın
- Ara aparatları kullanın
- Paralel işlemleri oluşturun
- Ayarlamaları azaltın veya olabiliyorsa ortadan kaldırın
- Mekanizasyonu sağlayın.
Bunların üzerinde burada durmayacağım ama SMED’in temel amacı bütün bu işlevleri bir kaç iterasyonlar iyileştire iyileştire
toplam ayar süresini tekli dakikalara düşürmek. Yani 10 dakikadan aza indirmek.
Olur mu?
Zor dediğinizi duyar gibi oluyorum ama oluyor.
Neyse benim konuya geri döneyim.
Eğitimi verdikten bir kaç gün sonra arkadaşları tekrar toplayarak temel amacı anlattım.
Bir hedef koymadım. Ustanın 2.5 gün dediği ayarları 9 dakikaya indirelim deseydim, çocuk ölü doğardı 🙂
Ben iç ve dış işlemleri tanımlamıştım zaten. Onlardan da yapılması gereken iç işlemler için fikirler aldım.
Bir nevi beyin fırtınası yaptık.
Bunlardan masrafsız veya düşük masraflı olanları uyguladık. Standartlarımızı oluşturduk.
Sonuç olarak geldiğimiz nokta
2.5 gün denilen kalıp değişim ve ayar süresini ilk seferde 7 saate indirdik.
Geldiğimiz nokta başlangıç noktasından %50 daha kısa süreydi ve benim yapmak istediğim çevikliği sağlamıştı.
Diğer çalışmalarla da birleşince hem verim hem de çeviklik kazanmış olduk.
Sonuç başarılı idi ama.
Aması şu ilk seferde yapılan iş başarılı bile olsa SMED’in amacından çok uzaktı.
Bundan sonrası için de bu işin peşini bırakmayıp devam etmek ve her bir çalışmada bir miktar da zamanı daraltmak gerekiyor.
Sürekli iyileştirme ruhu veya Kaizen felsefesi bunu gerektirir.
