Rahmetli anneannem ile yine rahmetli Cüneyt Arkın’ın filmlerini seyrediyorduk. Cüneyt Arkın’a dört bir yandan Bizanslılar saldırıyor, ama Cüneyt Arkın tek başına hepsinin hakkından geliyor.
Anneannem yaşlı olduğu için kimin kim olduğunu bilmiyor “o kadar kişi bir olup bu adamı öldüremediler” deyip kızıyordu. Biz de gülüyorduk haliyle. Takılıyorduk kendisine “Anneanne sen yanlış kişiye kin güdüyorsun. O bizden” diyerek. Evet o bizdendi.
Tabi adam tutmak için illa o’nun bizden olması gerekmiyor.
Doğruyu savunsun, doğruyu söylesin, doğruyu yapsın, varsın bizden olmasın. Biz ondan oluruz. Bağnazlık bize yakışmaz.
Pek girmesem de Facebook’ta, Linkedin’de ve diğer sosyal medya ortamlarında.
Gördüğümüzü, okuduğumuzu, söylenenleri tam olarak anlayamıyoruz gibi geliyor. Her şeyi anlayabilmek de mümkün değil tabi ama anlamadığımıza da yorum yapmak yok mu. İşte o birilerini güldürüyor.
Bazen ben de gülüyorum. Sonra da aman hata yapmış olmayayım diye tekrar tekrar okuyorum. Bu kişinin bu yorumuna neden olacak kapsamda bir şey var mı bu yazıda diye.
Sonra da düşünüyorum bu şekilde yazması için nasıl anlamış olmalı bu yazıyı?
Bu yazımın nedeni benim herhangi bir yazıma yapılmış yorumlara yönelik değil, genel bir serzeniştir.
I found your weblog web site on google and check just a few of your early posts. Continue to maintain up the excellent operate. I just additional up your RSS feed to my MSN Information Reader. Seeking ahead to reading extra from you afterward!…