Yönetici olarak bulunduğum bir işyerinde,
Yaklaşık 10 bin Euro’ya alınmış modemden biraz daha büyük bir ürün bir ay kadar önce merkezden fabrikaya gönderilmiş ama bulunamıyor.
Onu satın alan arkadaş, bağırıyor çağırıyor, imalata, depoya iniyor çıkıyor.
İki gün sonra bana geldi, fabrikada herkes bana bağlı olduğu için patronun da akrabası olduğu için çalışanları suçlayarak benim üzerimden prim yapacak.
– Senin adamların 10 bin euro’luk ürünü kaybettiler
Ben de
– Fabrikada hiç bir şey kaybolmaz dedim.
Sonra da masamdan kalkıp aşağı imalata indim.
5 dakika sonra ürünle beraber geri geldim.
Tabi ürün için herkese bağırıp çağıran arkadaş daha da sinirlendi.
Ben mi çok yetenekliyim, yerini biliyordum da ses mi çıkartmıyordum, çalışanlar benden korkuyorlardı da hemen mi buldular.
Hiç biri değil elbette.
Bak dedim, sen iki gündür arıyorsun ama ben 5 dakikada buldum.
Gittim depoya bakan arkadaşa sordum.
Hangi tarihte, hangi araçla geldiğine kayıtlardan baktık, hangi ürünlerle beraber geldiğine baktık. O ürünlerin depoda nereye adreslendiğine baktık.
O paletlerin birindeydi bu ürün.
Aynı şeyi yapsaydın aynı hızla bulurdun.
Neden ben bulamadım diye bir sor kendine.
Ben de cevabını bulmana yardımcı olayım.
diyerek devam ettim.
Fabrikada bir sistem var. Çalışanlar da bu sisteme uyuyorlar.
Ama sen aşağı indiğinde hemen 10 bin Euro’luk ürün diye, kim kaybetti diye sormaya, insanları suçlamaya başlamışsın.
Bu nedenle senden korkan adamlar da senden kurtulmak için başka başka yerlere yönlendirmişler seni. (Benim sorduğum kişiler böyle anlatmıyorlar tabi, ama olan da bu)
Oysa amacımız suçlu aramak değil, ürün bulmak.
dedim ve olayın burada kapanması gerekirdi.
Tabi problem burada bitmedi.
Benim davranış şeklini değiştirsin diye hatasını tane tane anlatmam zoruna gitti.
Bu olay epey bir sürdü. Bir müddet iş yapmaktan ziyade onun paranoyalarıyla uğraştık, zaman kaybettik.
İş hayatında her şey oluyor. Bu da yöneticiliğin zorluklarından biri.
Yazımızı beğendiyseniz lütfen aşağıdaki araçları kullanarak sosyal medyada paylaşın.
