Çok eskiden bir atölye, bir dükkan, bir usta, bir abi olurdu. Çocuk yaşta çırak olarak girerdiniz yanına önce temizlik getir, götür işleri, sonra el yatkınlığı gerektiren monoton ama yavaş yavaş yapılması gereken işler, müşteri görüşmeleri derken, çırak, kalfa, usta sonra da esnaf veya zanaatkar olurdunuz.
İşe ilk girdiğiniz zamanlarda usta işyerinde düşmüş gibi sağa sola para koyar, yeni gelen çırağın paraya tamah edip çalacak mı çalmayacak mı diye denemesini yapardı. Doğru veya yanlış demiyorum o zamanlarda geçer akçe güvenlik soruşturmasıydı. Bunlar geçmişte kaldı elbette ama eski alışkanlıklar kolay unutulmuyor.
Bir işyerine girmiştim, orada patron imalata bakan bir yere camdan bir ofise masasını kurmuş, her gün orada otururdu. Kapısı açık, dışarısı kadar içerisi de aynen görünüyor. Geleni gideni, imalatta neler var neler yok baktığı zaman görebildiği kadar görüyor.
Ofisine ilk gittiğim zaman, sağda solda 10 lira, 20 lira gibi kağıt paraların olduğunu gördüm. O eski usul “güvenlik soruşturması” soruşturmaları geldi aklıma. Bir fabrikada olması tuhaftı elbette ama sorgulamadım.
Aradan bir zaman geçtikten sonra patronun bulunduğu yerin hemen ön tarafındaki yerde masası olup, orada çalışan arkadaşlardan biri yanıma geldi. “Adnan Bey” dedi. “Patron sağa sola paralar koyuyor, lafın arasında söyler misiniz onları kaldırsın” dedi.
Eski alışkanlık dedim. Eskiden öyle yapılırdı. Şimdi tuhaf kaçıyor ama deyip anlatmaya çalıştım.
Arkadaş zaten biliyormuş. “Abi sorun şu;” dedi.
“Patron her zaman yerinde bulunmuyor, Allah muhafaza bir rüzgar gelir o paralardan biri oradan uçar gider olmadık bir yere girer, gelip gidenlerden biri o paralardan birini alır diye, yerimden ayrılamıyorum. O paraların bekçisi oldum burada” dedi.
“Paralardan biri kaybolur da…”
Evet, konu net bir şekilde anlaşıldı.
Bu şekilde düşününce durum gerçekten fecaat.
Bir kaç gün sonra arkadaşın söylediklerini söylemeden, lisan-ı münasiple anlattım patrona durumu.
Eskiden normal sayılan bu davranışların şimdilerde büyük bir güvensizlik olduğunu, insanların artık bu gibi şeylere tevessül etmeyeceklerini vs.
Paralar ortadan kaldırıldı.
Arkadaş rahat bir nefes aldı.
Bir yanlış düzeltildi.
Great answer
Probably inspired by standard thinking? Keep it simple))
Saved as a favorite, I really like your blog!
Instead of criticism, advise a solution to the problem.
Very interesting points you have observed, regards for putting up.
Given the key behavior scenarios, the current structure of the organization requires determining and clarifying the existing financial and administrative conditions. A variety of and rich experience tells us that the semantic analysis of external oppositions leaves no chance for the reference of the mind over emotions.