Geçmiş zaman, yeni girdiğim bir işyerinde satışçılarla toplantıya gireceğim. Üretimden, kaliteden, sevkiyattan sorumlu olarak işe girmiştim. Satışçılar ayrı bir yerde çalışıyorlar dolayısı ile ben onları, onlar da beni pek tanımıyorlar.
Benim çalıştığım yerde olan arkadaşlardan bir “Adnan Bey, siz iyi bir insansınız. Toplantıya girdiğiniz zaman arkadaşlar çok üstünüze gelecekler. Daha önce öyle oldu. Her toplantı bağırış, çağırışla geçiyor. Üzülmenizi istemiyorum.” dedi.
Ben de şaşırdım. “Olmaz öyle şey” diye geçiştirdim.
Toplantı günü, toplantı başlamadan patron geldi.
“Adnan Bey, siz yenisiniz. Toplantıda arkadaşlar üzerinize geleceklerdir. Moralinizi bozmayın lütfen” dedi.
🙂
Toplantıya başladığımızda;
İlk konuşmayı ben yaptım.
Benim konuşmamın özeti şuydu;
Arkadaşlar sizler satışçısınız, dolayısıyla müşteriye karşı şirketin kulağısınız. Şirketin üretiminden, planlamasından, kalitesinden, zamanında ürün teslim edememesinden kaynaklanan problemler nedeniyle müşterinin muhatabı siz oluyorsunuz. Müşteri her zaman nezaketli olmayabilir (bazen haklı olarak) bunun farkındayım. Kaldı ki şirkette yukarıda saydığım nedenlerden dolayı problemlerin çok olduğunu da biliyorum.
Bunlar düzelecek. Ancak bugün veya yarın değil. Biraz sabır ve işbirliği istiyorum. Problemler her zaman olacak ama gittikçe daha az olacak. Şirketi daha yaşanılabilir hale getirmek için birlikte çalışalım. Şimdi tek tek bizden istediklerinizi not alayım ve öncelikleri birlikte belirleyelim” dedim.
Bundan sonra toplantının işleyişi insanların, kusurlarını bulmak, zor durumda bırakmak yerine çoğunlukla iş birliği içerisinde problem çözmeye doğru kaydı. (Bu arkadaşların hepsi de halihazırda benim dostumdur) Zaman içerisinde bütün problemler çözülmedi ama sorunların çoğu düzeldi.
Kusur aramaya kalkarsanız her zaman bir şeyler bulursunuz. Ancak doğru olan problem çözmeye odaklanıp kusurların oluşmasını engellemektir.