Anneme telefon açıp evden dışarı çıkmamasını ne istiyorsa bir haftalık ihtiyacını getireceğimi söyledim. İtiraz etti tabi. “zaten yakından alıyorum, pek uzağa gitmiyorum” vs.
Neyse bir haftalık ihtiyacını aldım götürdüm. Her zaman yaptığım gibi öpmedim. Uzak durdum. “arada en az bir metre mesafe olsun” dedim. Komşularla mecbur kalmadıkça bir araya gelme, gitme ve çağırma, konuşacaksan da telefonla konuş dedim.
Dedim ama, ne kadar uyar bilmiyorum.
Corona herkes için tehlikeli ama yaşlılar için daha çok tehlikeli.
Bu virüs şehirleşme ve sosyalleşme oranımıza bağlı olarak hemen hepimize bulaşacak.
Yani kaçışımız mümkün değil.
Bu gerçekle yaşamaya alışmamız gerekecek.
Önemli olan bu virüsün bulaşma hızını yavaşlatmak ki ani hasta sayısı artışı karşısında mevcut kaynaklar (hastane, doktor, yatak, test, tedavi) yetersiz kalmasın.
Görünen o ki bu konuda devlet yeterli mücadeleyi veriyor, bizim de söylenenlere riayet etmemiz gerekiyor.
İşyerlerinde insanların çalışmaya devam etmesini anlamak zor değil, bir taraftan birey olarak hayatını idame ettirmek için para kazanması gerekirken diğer taraftan ülke olarak üretmeye, hizmet vermeye devam etmemiz gerekli.
Ancak dışarıdaki insanın yine normal gruplaşmalara, ağız ağıza sohbete devam etmesi de tuhafıma gidiyor.
Merhaba. Öncelikle siteniz cok guzel olmuş. Elinize kaleminize yüreğinize dilinize sağlık. Aradığınızı bulabileceğiniz arama butonu etiketleme konuların sıralı akışı konu başlıkları konular altında toplama önceki sonraki vs. Bunlar fark ettiğin aklima gelen fikirlerden. Neyse bu konu ile ilgili yeni yaşadığım bir olayı da ben yazmak istedim. Şimdi hepimiz zor bir süreçten geçiyor büyük imtihanlar veriyoruz. Muhim olan imtihanları kimseye zarar vermeden geçebilmek. Bir senelik evliyim bir ay once bebeğimiz oldu iki gun sonra isten cikarildim. 5 gun once issizlik maasim bağlandı. Ihbar surecini bitirdim kıdem tazminatı için avukat ile anlaştım vs. Kaynanamlar bebek doğduğu icin bizimle kalıyor. Gerci gitmek isteseler de karantina sebebi ile vaz gectiler. Sag olsunlar maddi manevi destekleri oluyor. Bebek büyütmek gerçekten zor süreç. Uykusuzluk bezi maması vs. Neyse konuyu fazla dağıtmayayım. Kendi annemler de sehirden uzakta kaliyorlar ablam ile koy hayati yaşıyorlar. Benim durumumu da bildikleri icin cok bir sey isteyemiyorler ara gelebilir isen gel. Gerci koye otobus de gitmiyor artik. En son dun büyük ablam Enistem babasının arabasini alip gitmis annenin ihtiyaçlarını damadı karşılıyor muhabbeti etmis. Bu konu esim ile enistem arasında tartışma oluşturunca kardeşler de konuşmayınca kucuk bir aile ici soğukluk oluşturdu. Evet hepimiz zor bir süreçten geçiyoruz. Herkesin yaşamaya hayatını idare ettirmeye ihtiyacı ve hakkı var. Ama inşallah bu süreç bitince konuşulacak eş dost aile de kalir. Biraz fazlaca yazdim kusura bakmayın. Sağlıkla sağlıcakla kalın…
Çok teşekkür ederim.
Sitemizi lütfen dostlarınıza da anlatın.