Bir işyerinde birlikte çalıştığım makine mühendisi bir arkadaşım vardı.
Bir gün bana programlama öğrenmek istediğini söyledi.
Ben de yardımcı olayım dedim ve bir kaç hafta düzenli eğitim verdim kendisine.
Bir iki ay sonra da istifa etti gitti. Bağlantımız da kopmuştu.
Bir kaç yıl sonra kendisini tesadüfen yolda gördüm.
Bir yere oturduk – çay, kahve-
Ne iş yapıyorsun dediğimde;
işten ayrılıp ABD’ye gittiğini ve orada programcı olarak çalıştığını söyledi 🙂
– İyi de sen programlama yapacak kadar bilmiyorsun ki
– Sana göre öyle de ama orada çalıştığım iş yeri bana çok değer veriyor. İşler buradaki gibi değil. Bir şey istedikleri zaman çok zaman veriyorlar. Bu zaman söyledikleri işleri yapmaya yetiyor.
– Ben hala anlamadım.
– Türkiye’ye göre düşünüyorsun. Türkiyede çalışandan çok şeyi bilmesi isteniyor, onu da yapsın bunu da yapsın dedikleri zaman çok fazla şeyi öğrenmek zorunda kalıyorsun. Orada az sayıda konuda bilgi gerekiyor, senden istenen de yalnız o oluyor.
– Enteresan.
Bu anının üzerinden neredeyse 20 yıl geçti.
Çok şey değişmiş midir bilmiyorum ama bazı yönlerden haklılık payı vardı.
Çok şeyi bilmek zorunda olmak çok şeyi yüzeysel bilmek ve belli bir konuda uzmanlaşmamak anlamına geliyor.